Noc Kupały – skąd wywodzi się to święto i jakie zwyczaje są z nim związane? [POSŁUCHAJ]

Noc Kupały to inaczej kupalnocka, wianki, czy też sobótka. To święto przesilenia letniego. W dawnym kalendarzu słowiańskim było to jedno z najważniejszych wydarzeń. Noc Kupały występuje z 21 na 22 czerwca.

To czas, w którym noc jest najkrótsza, natomiast dzień jest najdłuższy. Jest to noc magiczna, wyjątkowa, noc, którą kojarzymy z radością, z miłością, z płodnością – mówi nam Wojciech Zjawiony, etnograf z Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej.

Z Nocą Kupały związany jest szereg obrzędów. To m.in. wchodzenie do wody, rozpalanie ogniska i nie tylko. Dodaje Wojciech Zjawiony.

Mamy tutaj skakanie przez ogień, gdzie rzeczywiście ten ogień, ten skok przez ten ogień ma pokazać zręczność tych młodych chłopców, którzy to wykonują. Ten ogień ma również oczyścić tego człowieka, który przeskakuje przez ten ogień. A ponadto ma mu dać jeszcze siłę.

Noc Kupały to także obrzęd puszczania wianków.

Wianki były robione na różnego rodzaju drewienkach, podkładkach, na korze, na przykład drzewa. Oczywiście do tych wianków koniecznie trzeba było postawić jeszcze jakąś świeczkę po środku. To właśnie w momencie puszczania wianka na wodę ogień był najbliżej wody, czyli można powiedzieć, że mężczyzna był najbliżej kobiety, czy w drugą stronę kobieta była najbliżej mężczyzny. Ważne było to, żeby wianek swobodnie płynął, bo jeżeli zatonął bądź gdzieś się tam  zaplątał i już nie popłynął dalej, no to oznaczało po prostu, że panna raczej w najbliższym roku nie znajdzie męża – tłumaczy etnograf.

W trakcie Nocy Kupały zbierane były również zioła, które miały magiczną moc.